در همه فرهنگ ها نقش مادر در تربیت فرزندان بسیار با اهمیت مطرح شده و در ادبیات روانشناسی نقش مادر بسیار پررنگ بوده اما در این بین به نقش پدر توجه کمتری شده است.
رفتارهای بی‌ادبانه فرزندتان همیشه عمدی نیست. گاهی اوقات بچه‌ها تشخیص نمی‌دهند که پریدن وسط حرف دیگران، دست کردن در بینی‌شان یا بلند درمورد عیب دیگران در خیابان حرف زدن کار بی‌ادبانه‌ای است.
به جرات می توان گفت که همه مردها آرزو دارند روزی پدر شوند. دختر یا پسر بودن فرزند به واقع برای پدر و مادر تفاوتی ندارد. اما معمولا می شنویم که پدر علاقه شدید و خاصی به دخترش دارد و نگاه های سرشار از عشق او را همه از همان روزهای تولد می بینند.
برخی معتقدند، این عقیده که والدین به تعلیم و تربیت نیاز دارند تا پدر و مادر بهتری شوند، هنوز گسترش نیافته است، اما این ادعا واقعیت ندارند، جامعه به طور روزافزون بر کار والدین ارج گذاشته و اعتبار می گذارند، زیرا والدین مهم ترین افراد زندگی فرزندان هستند.
کودکان هر روز از پدر و مادر پیام‌هایی مبنی بر «درست» یا «نادرست» بودن امور دریافت می‌کنند که باعث به وجودآمدن قضاوت‌ها و پیش فرض‌هایی می‌شود که با ذهنیت دیگران متفاوت است.
کودک در هنگام خوابیدن نباید به اتاق خواب والدین عادت کند یعنی در واقع احساس امنیت در اتاق خود نمی‌کند.
هم کودک و هم پدرومادر باید این نکته را بدانند که کودکان با بزرگترها فرق می‌کنند و با بزرگ‌شدن این تفاوت‌ها کم می‌شود. زیرا پایه رشد در نابرابری است.
