بدن ما انسان ها توسط دستگاه های مختلف اداره می شود و هماهنگی بین این دستگاه ها با هم به ماندگاری و حیات ما انسان ها منجر خواهد شد.دستگاه ایمنی افراد که از سلول های و اجزای مختلفی به وجود آمده است با کمک مکانیسم های دفاعی اولیه بر علیه میکروارگانیسم ها و عوامل خارجی از بدن محافظت می کند. در حقیقت سیستم ایمنی بدن سلول های خودی بدن را از عوامل خارجی شناسایی کرده و بدین ترتیب آنها را از بین می برد.
اما در بسیاری از بیماری ها ،سیستم ایمنی بدن بر علیه برخی سلول های خودی واکنش نشان داده و آنها را به عنوان عامل خارجی می شناسد و به آنها حمله می کند. به این دسته از بیماری ها، بیماری های خودایمنی یا autoimmune گویند.
از جمله این بیماری ها می توان به دیابت نوع یک اشاره نمود که سیستم ایمنی ،سلولهای ترشح کننده انسولین (سلول های بتا) را از بین می برند. یا در بیماری ) MS (Multiple sclerosis پوشش میلین دار سلول های عصبی به علت حمله سیستم ایمنی از بین می رود. برای شناسایی این گونه واکنش ها در بدن باید تا حدود زیادی سلول های سیستم ایمنی را نیز شناخت.
یکی از این سلول های سیستم ایمنی ،سلول های T هستند که برای خود دارای یک سری از شاخص ها منحصر به فرد خود اند. بنابراین در بیمارانی که دچار بیماری خود ایمنی ، سیستم ایمنی شده اند ، تا حدی میزان بسیاری از این شاخص های سیستم ایمنی دچار تغییر می شود که تا حدی به تشخیص این گونه بیماری ها کمک می کند. از بین این شاخص ها می توان به IL-17،IFN-gamma ،به عنوان شاخص های ایمونوپاتوژنی سلول های T و شاخص های مانند FoxP3+ و IL-10 را به عنوان سلول های T تنظیم کننده معرفی نمود.بنابراین تعادل بین این دو گروه در فعالیت بیماری های خود ایمنی از جمله MS مهم است.
از طرف دیگر برای پیشرفت و یا حتی مبتلا شدن به یک بیماری دو عامل ژنتیک و عوامل محیطی نقش کلیدی دارند. به عبارت دیگر بسیاری از افراد بر این باورند که بیشتر بیماری ها با توجه به ارثی بودن و یا مسائل ژنتیکی به وجود آمده و یا تضعیف می شوند اما باید دانست که شاید چندین مطالعه وجود دارد که ثابت می کند عوامل خارجی نیز به اندازه مسائل ژنتیک در روند یک بیماری موثراند. به طور مثال مشخص شده بود که سیگار کشیدن،سطح ویتامین D، میزان سدیم در پیشرفت بیماری MS دخیل است و توجه دارید که این مسائل مربوط به عوامل محیطی است. در ده سپتامبر 2015 دانشمندان آرژانتینی موفق شدند رابطه بین تغییر فصول ، میزان ترشح ملاتونین و پیشرفت بیماری MS را مورد بررسی قرار دهند. در مورد هورمون ملاتونین و نقش آن در بدن پیشنهاد می گردد مروری به رفرنس های انتهایی انجام شود.
هورمون ملاتونین در فصل های زمستان و پاییز به علت کوتاهی روز بیشتر تولید می شود و برعکس در فصل های بهار و تابستان مقدار تولید آن کمتر است. آنها رابطه بین MS و میزان تولید(6-SM) 6-sulfatoxymelatonin (ماده اصلی متابولیت ملاتونین) را مورد بررسی قرار دارند. آنها 139 بیمار را مورد ارزیابی قرار دادند و سطح 6-SM (که نشاندهنده تولید ملاتونین است) و سطح IL-17 به عنوان عامل تشدید کننده بیماری MS و میزان مارکرهای سلول های T تنظیمی را بررسی کردند. آنها مشاهده کردند که ملاتونین بیان شاخصی در مسیر تکامل سلو لهای T را افزایش می دهد که این شاخص سبب مهار تمایز Th17 که ترشح کننده IL-17 است می شود و همچنین سبب افزایش بیان IL-10 می گردد که این دو نتیجه با هم در ملاتونین را عامل دیگر در پیشروی بیماری MS معرفی می کند.
