«لَحْن‏» مصدر است، جمع آن‏ «أَلْحَان»‏ و «لُحُون»‏ می‌باشد. گاهی «لحن» به سخن و کلام نسبت داده می‌شود و گاهی به صداها.

ملاک برای افطار مغرب شرعی است و آن هنگامی است که سرخی طرف مشرق از بالای سر بگذرد، بنابراین اگر با اذان یقین کند که وقت داخل شده است افطار جایز است. و الا باید چند دقیقه صبر کند تا یقین به دخول وقت حاصل شود.

قیام در موقع گفتن تكبیرةالاحرام و قیام پیش از ركوع كه آن را قیام متصل به ركوع می‌گویند ركن است ولی قیام در موقع خواندن حمد و سوره و قیام بعد از ركوع ركن نیست و اگر كسی آن را از روی فراموشی ترك كند، نمازش صحیح است.

یکی از شرایط صحت روزه، نیت روزه‌ است که این قصد و نیت باید تا پایان روزه ادامه داشته باشد و الا موجب باطل شدن روزه می‌گردد.

برای نیت واجب ماه رمضان از اول شب ماه رمضان تا اذان صبح هر وقت نیت روزة فردا بکند اشکالی ندارد. اما وقت نیت روزة مستحبی از اول شب است تا موقعی که به اندازة نیت کردن به مغرب وقت مانده باشد که اگر تا این وقت کاری که روزه را باطل می کند انجام نداده باشد و نیت روزة مستحبی کند روزة او صحیح است.

لازم نیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند یا بر زبان بیاورد بلکه همین قدر که برای انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کاری که روزه را باطل می کند انجام ندهد کافی است.

اکثر مراجع تقلید؛ خرما، مویز، کشمش و آب آنها را اگر چه جوش بیاید پاک، و خوردن آنها را حلال می‌دانند. اما برخی از فقها (آیة الله مکارم شیرازی دام ظله) در این زمینه می‌گویند: هرگاه مویز و کشمش را در غذا بریزند و بجوشد، به طوری که آب به داخل آن نفوذ کند و آب داخلش نیز بجوشد حرام می‌شود، اما نجس نیست و می‌توان آنها را جدا کرد و غذا را خورد.