چون با وضو بودن ملازم طهارت روحی و معنوی است، انسان مومن قبل از خواب این طهارت را همراه دارد و با این طهارت روحی به بستر می‌رود و حتی اگر وضویش در ظاهر، باطل شود اما پاداش باوضو بودن برای او همچنان نگاشته خواهد شد.

در غسل لازم است تمام ظاهر بدن شسته شود و اگر به اندازه سر مویى از بدن نشسته بماند، غسل باطل است.

چنانچه از نوک پا و یا ابتدای هر کدام از انگشتان مسح کشیده باشد، صحیح است و اگر در این باره شک دارد، نباید به شک خود توجه کند، ولی اگر می‌داند که مسح را (به جهت ندانستن حکم یا موضوع) از نوک پا نکشیده، نمازهایی که یقین دارد با چنین وضویی خوانده را باید قضا نماید.

در شریعت اسلام غسل جنابت، از غسل‌های واجبی است که پس از جنب شدن باید انجام شود.

قرض کردن جهت امور کفْن و دفن میت اشکالی ندارد و پرداخت این بدهی از اصل اموال میت صورت می‌‌گیرد و اگر میّت مالى نداشته باشد، از بیت المال پرداخت می‌شود. (مکارم شیرازى، ناصر، رساله توضیح المسائل، ص 103)

غسل بر دو نوع است: 1. ترتیبی: باید به نیّت غسل، اول سر و گردن، بعد طرف راست و بعد طرف چپ بدن را بشوید. 2. ارتماسی: در غسل ارتماسی، آب باید در یک لحظه تمام بدن را بگیرد، پس اگر به نیت غسل ارتماسی یک باره یا به تدریج در آب فرو رود تا تمام بدن زیر آب رود، غسل او صحیح است.

در مکتب شیعه قیاس پذیرفته نیست و بر این اساس، اگر رفتاری در برابر امام در حیاتشان جایز بود، نمی‌توان نتیجه گرفت که بعد از وفاتشان باید همان رفتار در برابر قبورشان نیز روا باشد. با این وجود باید گفت که در زمان زندگی حضرات معصومان نیز سزاوار نبود که افراد جنب قبل از غسل به حضور آنان برسند.