تقریبا تمام ما در طول زندگی‌مان، برای یک بار هم که شده با پدیده «از دست دادن»، مواجه می‌شویم. این از دست دادن، می‌تواند بسیار کوچک و پیش‌پاافتاده مانند گم کردن دسته کلید یا کیف پول باشد یا بسیار بزرگ و گاهی غم‌انگیز مانند از دست دادن یک رابطه عاطفی یا گم کردن یکی از اعضای خانواده، به‌علت‌های مختلف.
دوران نامزدی هرچند به عنوان بهترین دوره زندگی مشترک شناخته می شود، یکی از دوران های حساس یک رابطه است. برخی اشتباهات در دوران نامزدی باعث می شوند مسیری که باید اصولا به ازدواج ختم بشود به جدایی بینجامد.
نمی دانم تا به حال این اصطلاح را شنیده اید که:"داغ زنده سخت تر از داغ مرده است"این اصطلاح در روان شناسی امروز با عنوان رها شدگی عاطفی اطلاق می شود. رهاشدگی عاطفی یعنی ایجاد خلا یا حتی گسست جدی در ارتباط عاطفی فرد با افراد مهم زندگی وی.
بالبی، نظریه پرداز معروف در زمینه رشد کودک، رابطه عاطفی عمیق به ویژه بین مادر و کودک را دلبستگی می نامد که البته آن را می توان به هر رابطه عمیق بین دو فرد که برای یکدیگر مهم هستند تا حدی تعمیم داد. بر این اساس دو نوع مهم دلبستگی ایمن و ناایمنی ممکن است در کودک شکل بگیرد.
گاهی ماجرا از یک نارضایتی کوچک شروع می‌شود؛ نارضایتی از رفتار یا حتی ظاهر شریک زندگی که به قیمت عقب‌نشینی همسرش در رابطه زناشویی تمام می‌شود اما ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود. سردی این رابطه، اغلب نارضایتی‌های دیگر و فاصله بیشتری را ایجاد می‌کند.
از قدیم خانواده‌ها برای ازدواج فرزندان خود مسائلی را در نظر می‌گرفتند و هنوز هم مدنظر می‌گیرند. این مسائل، حاصل تجربه‌های خاص خودشان یا تعالیم فرهنگی و اجتماعی بوده است. هر خانواده، اصول و قوانین ویژه‌ای دارد و تلاش می‌کند طبق این اصول اقدام کند.
یک بررسی جدید نشان می دهد که در درازمدت زندگی مشترک زوج ها در صورتی که شوهر شخصیتی سازگار داشته باشد و و از سلامت مناسبی برخوردار باشد،شادتر خواهند بود. در مقابل باقته های این بررسی نشان داد شخصیت سازگار و سلامت زن؛ پیش بینی کننده زندگی شادمان و همدلانه زوج ها در دراز مدت نیست.
