یکی از مهم ترین شاخص های تحلیل و جست و جو در مفهوم «هویت ایرانی» کاویدن تاریخ باستان است. این که در طول تاریخ چه بوده ایم و چگونه به «خود»مان فکر کرده ایم؟

فرهنگ تساهل و تسامح به عنوان پذیرش و تحمل تضادها و تفاوت های قومی، نژادی، دینی و... امروزه به صورت گسترده مورد توجه است. فرهنگ ایرانی علی رغم مواجهه با بحران های مهمی همچون حمله یونانیان، حمله اعراب، هجوم اقوام ترک و یورش مغول ها، کلیت خود را حفظ کرد و تقریبا توانست عناصر بیگانه را بدون اینکه ماهیت ایرانی خود را از دست دهد، جذب و هضم کند.

صفویان دودمانی ایرانی و شیعه بودند که در سال‌های ۸۸۰ تا ۱۱۰۱ هجری خورشیدی (برابر ۱۱۳۵–۹۰۷ قمری و ۱۷۲۲–۱۵۰۱ میلادی) بر ایران فرمانروایی کردند.

كتاب «هدایت سوم» دربردارنده 150 خاطره از سردار محمدجعفر اسدی، فرمانده لشكر المهدی از انقلاب و جنگ تحمیلی به چاپ سوم رسید.

امبرتو اکو، فیلسوف و اندیشمند ایتالیایی در اثر خود با نام «تاریخ زیبایی» به تفصیل درباره زیبایی بانوان سخن رانده است. او یک بخش از اثر خود را با این پرسش می آغازد که کدام معیارها، سلیقه ها و رسوم اجتماعی به ما اجازه می دهد چهره یا اندامی را زیبا توصیف کنیم؟ این پرسش را می توان در هر عصر و دوره تاریخی پی گرفت.

در 40 کیلومتری جنوب شرقی شهر زنجان و در شهر کوچک سلطانیه، آرامگاه بزرگ و شکوهمندی قرار دارد که به عنوان سومین گنبد تاریخی بزرگ جهان در فهرست میراث فرهنگی یونسکو به ثبت رسیده است.

شیخ محمد خیابانی، فرزند حاج عبدالحمید تاجر خامنه ای و بانو رقیه سلطان، در سال ۱۲۹۷ ق در شهرک «خامنه» واقع در ده کیلومتری شهرستان شبستر دیده به جهان گشود و تحصیلات مقدمات و ادبی را در زادگاهش گذراند. پدرش در شهر «پتروفسکی» (مخاچ قلعه، مخاچ کالا) پایتخت آن روز جمهوری داغستان، تجارتخانه داشت.