انسان دارای استعدادهای فراوان و قابلیت‌های متعدد است. از آن جایی که قرار است برای رشد این توان‌مندی‌ها برنامه‌ای مدون ریخته شود باید که بهترین راه برای رسیدن به این نتیجه بررسی شود. برنامه‌ای که در عین کوتاه بودن بهترین روش باشد تا انسان را به سر منزل مقصود برساند.
کتابی که می‌خواهد پاسخگوی نیاز مردم باشد بدون معلّم و مفسّر نمی‌شود. در ساده‌ترین کتاب ها انسان نیاز به راهنما دارد چه برسد به قرآن کریم و ما یعلم تأویله الّا اللّه‌و الرّاسخون فی العلم (آل عمران- 7)
پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و آله) فرمود: «من دو چیز گرانمایه در میان شما به یادگار می نهم: کتاب خدا و خاندانم. این دو هرگز از یکدیگر جدا نمی شوند تا آنکه در قیامت کنار حوض کوثر بر من وارد آیند.»
هر كجا میان سلیقه ها، افكار و عقاید به هر نحو دچار تحیّر شدیم، حرف آخر از آن قرآن است. حتّى اگر در میان روایات نیز دچار حیرت شدیم، باید به حدیثى توجّه كنیم كه مطابق با قرآن باشد.
شایعه در برابر دیگر آسیب‌های اجتماعی از قدرت تخریب بیش‌تری برخوردار است. بدبینی افراد به یکدیگر، بی‌اعتمادی مردم به مسئولان، رکود اقتصادی، احساس ناامنی، یأس و ناامیدی، زمینه‌سازی برای دخالت بیگانگان، تحریم اقتصادی، سیاسی، اقتصادی، نظامی و ...، تنها بخشی از آسیب‌هایی است که شایعه بر پیکر اجتماع فرود می‌آورد. بنابراین شایسته است این آسیب اجتماعی از منظر قرآن به بحث و بررسی نهاده شود.
در قرآن بیان شده است که وقتی مردم می‌خواهند وارد بهشت شوند، خواهند گفت که یک چنین چیزهایی را قبلاً دیده‌اند. بفرمایید که منظور از آن مطلب چیست؟
تهدیدهایى كه در قرآن براى أخذ ربا و پذیرش حاكمیّت طاغوت آمده، براى قتل، ظلم، شرب خمر، قمار و زنا نیامده است و حرمت ربا نزد تمام فرق اسلامى، قطعى و از گناهان كبیره است.
