سیاهگوش اوراسیایی با نام های سیاهگوش اروپایی، شمالی و پالئارکتیک نیز شناخته می شود. ادوارد بلیث در  سال ١٨۴٢ میلادی، در «رساله ای پیرامون گونه های سیاهگوش (لینکس)» به همان شکلی که پیش از آن توصیف شده بود، سیاهگوش را چنین معرفی می کند: « به طور کلی، سیاهگوش ها جانورانی  سبک وزن با پهلوهایی کشیده هستند که پاهایی نسبتأ بلند دارند و پوشش بیشتر آنها در زمستان بلند و ضخیم است.»

سیاهگوش اوراسیایی با داشتن طول بدن کم، دم کوتاه و موهای بلند روی گوش ها، شبیه به یک باب کت به نظر می آید، با این تفاوت که بسیار بزرگ تر بوده و دارای پاهای کشیده تر و بزرگتری است. پاهای کشیدۀ این جانور آن را کاملأ از سایر هم نوعان خود مجزا می سازد، به طوریکه در مواردی نادر افرادی با طول شانۀ بیش از ٧٠ سانتی متر هم گزارش شده است. پاهای عقبی از پاهای جلویی بلندتر است که به نظر می رسد این تفاوت همراه با تغییرهای دیگر در اسکلت، سازگاری برای جهش را پدید آورده است.

سیاهگوش ها پاهایی قوی، بزرگ و ظاهری نیرومند دارند. پنجه ها پهن بوده و دارای بافت هایی توسعه یافته در بین انگشتان هستند. در زمستان بخشهای زیرین پنجه ها با موهای بلند، انبوه و زبر پوشیده می شود. ظاهرأ این مشخصات سازگاری هایی برای جابجایی در برف عمیق است. برای سیاهگوش، «فشار وزن روی سطح پا»، از ٣۴ تا ۶٠ گرم در هر سانتی متر مربع متفاوت است که به معنای آن است که پنجه های سیاه گوش بر روی برف، توانایی حمل سه برابر وزنی که پنجه های یک گربۀ وحشی می تواند در همان شرایط تحمل کند را دارد. نداشتن پوشش مو در کف پا برای زمستان، سیاهگوش های هیمالیا را از دیگر انواع مشخص می سازد.

دم در سیاهگوش کوتاه بوده و حدود یک شششم طول سر وبدن است و موهای ضخیمی داشته و انتهای سیاه آن بریده به نظر می رسد. گوش های بزرگ، در قاعده پهن و در انتها نوک تیز بوده که با دسته ای از موهای سیاه سیخ شده به طول ۴ تا ٧ سانتی متر آراسته می شود.پشت گوشها لکۀ مرکزی خاکستری- نقره ای دارد.موهای بلند خاکستری و سفید، پایین گونه را پوشانده که به سمت پایین آویزان بوده و شکل یک طوق را ایجاد می کند که در زمستان تقریبأ شبیه یال است.جمجمه پهن، نسبتأ کوتاه و بزرگ با کمان های زیگوماتیک عریض که به چهره ظاهر پهنی میدهد.

سیاهگوش با پوشش بلند، ضخیم و نرمی که در قسمت پشت انبوه تر است در برابر سرما مقاوم است. خز قسمت شکم مخصوصأ در جوان ها روشن است. در پوشش تابستانه موها کوتاه تر، کم پشت تر و زبرتر است. رنگ پوشش سیاهگوش بسیار متفاوت است اما بخش های زیرین، سینه، گردن، گلو، چانه، پلک چشم و درون گوش ها و پاها معمولأ سفید هستند. پوشش زمستانۀ سیاهگوش می تواند خاکستری- نقره ای، خاکستری متمایل به زرد یا قهوه ای متمایل به خاکستری با موهای سفید باشد. در این بین پوشش آبی خاکستری و خاکستری تیره کمتر معمول است. سیاهگوش هایی که در عرض- های شمالی تر یا ارتفاعات بالاتر زندگی می کنند به نسبت آنهایی که در جنوب هستند، رنگ پریده تر و خالهای کمتری دارند، اما تفاوت های کمی در سطح منطقه ای رخ می دهد. برای مثال، لینه دو طیف رنگی را در سیاهگوش های سوئد شناسایی کرد که اولی را «سیاهگوش گربه ای» و دیگری را «سیاهگوش گرگی» نامید که دومی در جنگل های متراکم یافت می شود.

پوشش زیرین در سیاه گوش متراکم و رنگ های متفاوتی از حنایی براق یا خرمایی حنایی تا متمایل به خاکستری یا خاکستری- آبی دارند. پوشش تابستانه با موهای کوتاهتر و کم پشت تر متمایل به قرمز یا قهوه ای است. سیاه گوش با پوشش متمایل به سرخ، بیشتر در اروپای جنوبی وقفقاز یافت می شود و آنها هم خالهای روشن تر نسبت به دیگر سیاه – گوشها دارند.

الگوی خالها از بدون خال تا خال های بارز سیاه، متفاوت است. برای مثال، سیاهگوش هیمالیایی رنگ پریده تر(پوشش ایزابلین) بوده ودر زمستان، اغلب خال های مشخصی که در سیاهگوش اروپایی وجود دارد در آن دیده نمی شود. سیاهگوش فاقد خال نادر است و معمولأ چندین لکۀ تیرۀ نامشخص در پاها و شکم افراد «بون علامت» وجود دارد. در بیشتر نمونه ها، لکه ها در تمام بدن پراکنده هستند اما این لکه ها از نظر تعداد، اندازه، سایه روشن و وضوح متفاوت هستند. علاوه بر لکه ها، سیاه گوشها اغلب با نوارهای تیرۀ باریک در طول ستون فقرات و پشت مشخص می شوند. ممکن است چندین نوار طولی متمایل به سیاه و قهوه ای در پیشانی، بین گوشها و در بالای سر وجود داشته باشد.

سیاهگوش اوراسیایی بزرگترین گربۀ «دم کوتاه» یا bob-tailed است که می تواند از نظر طول به یک متر و وزنی بیش از ٣٨ کیلوگرم برسد. حتی یک نر بالغ از کوههای کارپاتیان رومانی با وزن ۴٨ کیلوگرم و مورد دیگری از کوه های کارپاتیان اوکراین با ۴١ کیلوگرم وزن گزارش شده اند، اما از آنجایی که موارد معدودی از سیاهگوش ها با وزن حتی حدود ٣٠ کیلوگرم وجود دارند چنین گزارش هایی مورد تردید هستند. در سوئد، سیاه گوش نر بالغ به طور متوسط ٩/١٧ و  ماده ها ٨/١۶ کیلوگرم وزن دارند. به طور مشابهی وزن ٢٢ جانور بالغ از مرکز روسیه، در محدودۀ ١۴ تا ٢۴ کیلوگرم بوده است اما متوسط وزن نرها ۶/١٩ کیلوگرم و ماده ها ٣/١٧ کیلوگرم بود. نرها معمولأ بزرگتر و سنگین تر از ماده ها هستند اگرچه در بعضی مناطق، ماده ها تقریبأ از نظر اندازه با نرها برابر هستند. در بین تمام گونه های سیاهگوش، L.lynx کمترین میزان دوریختی جنسی را نشان می دهد.