«متیل فنیدیت» (MPH) با نام تجاری «ریتالین» توسط كمپانی داروسازی «نوارتین» در سال 1954 به بازار دارویی دنیا عرضه شد. در ابتدا قرار بود این دارو برای درمان افسردگی، خواب آلودگی در طول روز و سندرم خستگی مزمن استفاده شود اما بتدریج با پیشرفت علم و تجربه های گوناگون مشخص شد می توان از این دارو در درمان كودكانی كه دچار اختلال بیش فعالی و كم توجهی هستند (ADHD) نیز استفاده كرد.

آشنایی با ریتالین

در ابتدا تمام ماجرا از كالجهای آمریكایی و استرالیایی شروع شد. قرص «ریتالین» خواصی شبیه آمفتامین (همان قرصی كه به اكستازی مشهور است) دارد و دانشجویان به دلیل تأثیر آن در درمان خواب آلودگی در طول روز، برای درس خواندن و یا مهمانی های شبانه شان چند عدد از این قرصها را مصرف می كردند.

سوء مصرف قرص های ریتالین ( متیل فندیت)

قرص های ریتالین در وهله اول برای درمان یکی از انواع اختلال بیماریهای روانی دوران کودکی به نام "بیش فعالی همراه با نقص توجه" استفاده می شود, در مواقعی نیز توسط پزشکان برای درمان بیماران مبتلا به " حمله خواب" تجویز می شود. همچنین ریتالین به عنوان دارویی با اثر سریع در درمان افسردگی كاربرد دارد. ولی در سال های اخیر مصرف خود سرانه ریتالین در کشور ها رو به افزایش گذاشته است که عدم آگاهی از آثار و ویژگی های این قرص می تواند نگران کننده باشد. هم اکنون گزارش های متعددی وجود دارد که برخی از افراد برای بیدار ماندن در شبهای امتحان به جای مصرف قهوه و چای از قرص های ریتالین استفاده می کنند. شواهد متعدد حاکی از آن است که این افراد از این قرص ها استفاده می کنند تا بتوانند چندین ساعت متوالی بیدار بمانند و به شکل غیر معمولی تمرکز خود را در مدت طولانی حفظ کنند

آثار مصرف ریتالین:

از آنجا که ریتالین دارویی است که توسط پزشکان تجویز می شود, مصرف کنندگان تصور می کنند این قرص ها بی خطرند و آن " بد نامی " مواد مخدر را ندارند. در حالی که عوارض مصرف خودسرانه قرص های ریتالین می تواند در حد مواد دیگر نظیر کوکایین و آمفتامین باشد. پزشکان و روانپزشکان با صراحت اعلام می‌كنند ترك كردن داروهای محرك آمفتامینی نظیر ریتالین و اكستازی، بسیار سخت‌تر و پیچیده‌تر از كراك، هرویین و سایر مواد مخدر است. استفاده محدود و كنترل شده ریتالین باعث عادت كردن بدن مصرف كننده به دوزهای پایین و در نتیجه ایجاد علاقه فرد به استفاده از دوزهای بالاتر و حتی مصرف داروهای سنگین‌تر و خطرناك‌تر می‌شود.

شایع ترین عوارض مصرف خود سرانه قرص های ریتالین عبارتند از:

• عصبی شدن و بی خوابی

•حالت تهوع و استفراغ

• احساس سرگیجه و سردرد

• تغییرات ضربان قلب و فشار خون (که معمولا به صورت افزایش است ولی در مواردی نیز به شکل کاهش دیده می شود(

• خارش و جوش های پوست

• دردهای شکمی, کاهش وزن و مشکلات معده

• مصرف دایمی و اعتیاد(وابستگی)

• بروز حالت های روان پریشی (جنون) و علایم وابستگی به ریتالین

• بروز افسردگی پس از قطع مصرف

عوارض مصرف مقادیر زیاد ریتالین:

• از دست دادن اشتها و سوء تغذیه

• لرزش و پرش عضلات

• تب,تشنج و سردرد

• نامنظم شدن ضربان قلب و تنفس که در مواردی می تواند به شکل خطرناکی ادامه پیدا کند

• تکرار حرکات و اعمال بی هدف

• بروز حالت های پارانویید(سوء ظن), توهم و هذیان

• احساس حرکت و جنبش حشرات در زیر پوست

• مرگ (تاکنون در چند مورد سوء مصرف ریتالین منجر به مرگ شده است)