سوز زمستان و زمین بازی که جای چمن، پوشیده از برف و یخ بود اما آرزوهای بزرگ سرما را قابل تحمل می کرد. بی محابا دنبال توپ می دوید و سوت پایان وقتی بود که سرما به مغز استخوان می زد.

متولد سال 67 است و عاشق سوارکاری، از بچگی به اسب علاقه داشته،  اسب سواری درخونش است، آنقدر با مهارت از موانع می‌پرد که بیننده را مجذوب حرکات نمایشی خود می‌کند.

اگر امروز سری به گوان بزنید، ردیف آپارتمان های دولتی ساز یک شکل، فضاهای فراخ گذشته را محو کرده اند. گوان این دوران نشانی از شور زندگی سال های کودکی الکس فرگوسن ندارد.

عادت ندارد پایش را روی زمین سفت بگذارد. مدام در حال صعود و بالا رفتن است. زهره عبدالله خانی، دختر 31 ساله ایرانی از همان اول کودکی به همراه پدر و مادرش کوهپیمایی را به صورت تفننی شروع کرد. همه چیز عادی ادامه داشت تا اینکه در 18 سالگی تصمیم می گیرد به صورت حرفه ای ورزش کند.

شاید خیلی از ما آنها را نفهمیم. فكر كنیم با هیچ قاعده و قانونی اینقدر نباید قد می‌كشیدند و جهان را زیر شست می‌آوردند اما یادمان باشد بعضی آدم‌ها وقتی كنار هم قرار می‌گیرند، آنقدر جفت و جور و كنار یکدیگرند كه فرا‌تر از جسم و ابزار و امكان سفر می‌كنند؛ از آن سفرهای اثیری كه فقط نصیب آدم‌هایی با دل پاك می‌شود یا به قول سهراب سپهری آنهایی كه دل‌شان مثل دانه‌های انار پیداست.

در جریان مسابقه های فوتبال بارها دیده ایم که ستاره ها بعد از گلزنی به نام پشت پیراهن شان اشاره کرده اند و آن را جلوی دید دوربین ها قرار داده اند. گروهی از فوتبالیست ها، این فعالیت را به دنیای اقتصاد بردند و نام خانوادگی شان را در این زمینه خرج کرده اند.

در این گزارش نگاه کوتاهی می اندازیم به فعالیت های غیرورزشی ستاره های شاخص ایران؛ چه فوتبالی و چه غیرفوتبالی.